پرورش گله های مادر


مرحله ۱: ۱ روزگی تا ۴ هفتگی
این مرحله، برای پیشرفت ارگان ها و سیستم های فیزیولوژیکی بدن، از جمله سیستم ایمنی، بسیار مهم و ضروری است و شامل شرایط پرورش مطلوب می شود. بدون توجه به نوع خوراک و برنامه خوراک دهی استفاده شده است.
بیوسکیوریتی می تواند اهمیت بیشتری نیز داشته باشد؛ موفق ترین امکانات موجود در محل های مستعد بیماری یا در طول وقوع بیماری، مربوط به محل هایی است که علاوه بر تعویض کامل لباس ها و کفش ها، از سیستم دو دوش در داخل و یک دوش در خارج استفاده می کنند.
مرحله ۲: ۵ تا ۱۲ هفتگی
این مرحله به عنوان زمان اصلاح یکنواختی شناخته می شود. از طریق خوراک دهی دقیق و مدیریت وزن بدن، می توان با موفقیت به این مرحله دست یافت. پرنده ها، باید بین ۳ تا ۴ هفتگی به صورت جداگانه انتخاب شوند و به سه گروه دارای وزن مورد نظر، پایین تر از وزن مورد نظر و اضافه وزن تقسیم شوند.
این تنها شانسی است که برای اصلاح وزن بدن گله تا ۱۲ هفتگی وجود دارد زیرا در ۱۲ هفتگی، تنها ۹ درصد از رشد اسکلت بدن کامل شده است. برای گروه های سنگین، حداقل افزایش هفتگی خوراک برای هر مرغ، باید ۱ گرم باشد. هرگز غذای مرغ را کاهش ندهید. برای گروه هایی با وزن کم، حداکثر ۱۰ درصد افزایش خوراک در هفته برای هر مرغ قابل قبول است؛ در غیر این صورت، پرنده ها چاق می شوند و در زمان جفت گیری با نرها و در زمان تخم گذاری، دچار مشکل می شوند.
حداقل فضا برای خوراک دهی، باید ۱۰ سانتی متر به ازای هر مرغ باشد و نباید بیش از ۱۳ ماده غذایی در هر ۳۵ سانتی متر قطر وجود داشته باشد. در زمینه اصلاح مسائل مربوط به اضافه خوردن خوراک یا کم خوردن آن قبل از ۱۲ هفتگی، محدودیت هایی وجود دارد.
مرحله ۳: ۱۲ تا ۱۶ هفتگی
هدف اصلی ما، رسیدن به وضعیتی یکنواخت در وزن بدن و استخوان بندی و اطمینان حاصل کردن از رشد هورمونی، بدون افزایش وزن است. در این مرحله، به ۹۵ درصد پیشرفت اسکلت بدن دست پیدا کرده ایم و در نتیجه، هیچ راهی برای اصلاح بیشتر اندازه استخوان بندی وجود ندارد.
ما یک رژیم غذایی با ۳-/+ گرم افزایش خوراک هفتگی برای مرغ ها را دنبال کردیم که این افزایش، بر اساس حجم خوراک، فصل، وضعیت سلامت و برنامه غذایی، متغیر بود. فضای خوراک دهی، نباید بیشتر از ۱۵ سانتی متر برای هر مرغ باشد و تعداد مرغ ها در اطراف ظرف خوراک دهی، نباید بیش از ۱۲ مرغ باشد.
مرحله ۴: ۱۶ تا ۲۰ هفتگی
این مرحله، مهم ترین زمان در آماده سازی مرغ ها به منظور دستیابی به حداکثر میزان تولید تخم است. مرغ ها نیاز دارند تا ذخایر لازم برای بدن خود را جهت شروع تخم گذاری، به دست آورند.
افزودن خوراک، باید به اندازه کافی صورت بگیرد تا وزن بدن، در راستای منحنی استاندارد یا حتی بهتر از آن قرار بگیرد. در ۱۶ تا ۱۷ هفتگی جوجه ها، رژیم خوراکی باید به وضعیت خوراک دهی روزانه برگردد؛ این امر کمک می کند تا یکدستی و یکنواختی، به گله بازگردد.
مرحله ۵: از ۲۱ هفتگی تا پیک تولید
پرنده های کوچک را از مرغداری ها، به یک لانه انتقال دهید و با آن ها مانند گله ای جوان و یکدست رفتار نمایید. زمان تحریک نوری را به تاخیر بیندازید تا از نظر جنسی به بلوغ برسند و ذخایر بدن آن ها به میزان کافی افزایش یابد.
آمیزش نرها با ماده ها فقط زمانی می تواند صورت گیرد که از نظر جنسی، با هم هماهنگ باشند. این کار می تواند در ۲۲ هفتگی انجام شود. ابتدا ۵ درصد از نرها را وارد آمیزش کنید، سپس ۲ درصد دیگر را وارد کنید و ۳ تا ۵ روز بعد ۲ درصد دیگر آن ها را به ماده ها معرفی نمایید. وارد شدن تدریجی نرها، برای ماده ها قابل قبول تر است.